Kanały wentylacyjne to sieć przewodów, którymi powietrze porusza się – jako powietrze nawiewane i wywiewane z pomieszczeń. Jest to również przestrzeń, w której powietrze „spędza” najwięcej czasu przemieszczając się po naszym systemie wentylacji – zatem również przestrzeń, która najbardziej naraża nas na straty energetyczne. Czy rury spiro do wentylacji mogą zapewnić skuteczną ochronę przed stratami energetycznymi?
Rury spiro – charakterystyka
Rury spiro do wentylacji to kanały wentylacyjne sztywne, wykonane z ocynkowanej stali nierdzewnej. Nie poddają się one łatwo gięciu, dlatego też koniecznym do ich prawidłowego montażu jest posiadanie odpowiedniej przestrzeni i zastosowanie szeregu elementów łączeniowych, jak kolano segmentowe czy inne elementy umożliwiające rozprowadzenie instalacji pod różnymi kątami. Rury spiro to najtańsze z możliwych rozwiązań do prowadzenia kanałów wentylacyjnych, są trwałe i odporne na uszkodzenia mechaniczne, wykazują się niepalnością. Z tego względu – pomimo wad związanych z brakiem zintegrowanej izolacji czy małej elastyczności – często wykorzystywane są w wentylacjach obiektów wielkopowierzchniowych czy obiektów przemysłowych.
Straty cieplne przy rurach spiro
Rury spiro do wentylacji są przyczyną największych strat energetycznych w całym systemie. Z uwagi na duże przewodnictwo cieplne i brak izolacji, ciepło powietrza, jakie się w nich przemieszcza, szybko jest z nich oddawane na zewnątrz instalacji. Istnieje jednak kilka sposobów na zmniejszenie strat energetycznych. Są nimi przede wszystkim:
- zastosowanie odpowiedniej izolacji przewodów,
- odpowiedni montaż kanałów,
- zapewnienie szczelności łączeń,
- cykliczne czyszczenie i konserwacja przewodów spiro.
Izolacja przewodów wentylacyjnych typu spiro – minimalne wymogi
Kanały spiro – z uwagi na brak własnego ocieplenia, muszą zostać ocieplone przez wykonanie izolacji, której minimalne wymogi określone zostały w rozporządzeniu o warunkach technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowania oraz normy PN-EN ISO 12241:2010. Zgodnie z nimi mamy do czynienia z dwoma sytuacjami – ociepleniem w sytuacji umieszczenia rur spiro w miejscach nieocieplonych i miejscach ocieplanych. Przewody prowadzone na zewnątrz obiektu lub w pomieszczeniach nieocieplanych posiadać muszą ocieplenie izolujące o grubości minimalnej 80 mm i współczynniku izolacyjności λ= 0,035. Ten sam współczynnik (λ= 0,035), jednak mniejsza grubość – 40 mm – powinna zastosowana być w pomieszczeniach ogrzewanych.
Szczelność połączeń a straty energetyczne
Łączenie rur spiro – tak pomiędzy poszczególnymi odcinkami przewodów, jak i elementami redukującymi ich średnice, czy innymi elementami łączącymi lub tworzącymi rozgałęzienia systemu wentylacji – powinny gwarantować trwałość i bezwzględna szczelność połączenia. Z uwagi na fakt braku dedykowanych systemów łączeniowych, które spełniałyby te wymogi, rury spiro do wentylacji muszą być połączone z wykorzystaniem specjalistycznych taśm uszczelniających, a dodatkowo – skręcane (najczęściej wykorzystywane są w tym celu niewielkie, lecz skuteczne wkręty do stali). Odpowiednia szczelność pomiędzy poszczególnymi elementami instalacji wykonanej z rur spiro maksymalnie minimalizuje straty energetyczne w wentylacji.
Jakość montażu a możliwość utraty ciepła
Skuteczności wszystkich wyżej wymienionych elementów, gwarantujących zredukowanie strat energetycznych w kanałach spiro, warunkowana jest profesjonalizmem ich wykonania, Prawidłowy montaż, z zachowaniem wszystkich wytycznych normatywnych oraz sztuki, montaż gwarantujący trwałość i stabilność instalacji, uniemożliwi przenikanie ciepła poza instalację, a także jej degradację – co może przyczyniać się do powstawania nieszczelności czy uszkodzeń układu.
Odpowiednie zamontowanie rur spiro uniemożliwia powodowanie przez nie strat energetycznych. Z powodzeniem zatem można stosować je w instalacji wentylacyjnej. Decyzję jednak o rodzaju zastosowanych rozwiązań w zakresie kanałów wentylacyjnych powinien podejmować wykwalifikowany specjalista.